Η ασθένεια που προκαλείται από παραβίαση της δομής των αγγειακών τοιχωμάτων, η αραίωσή τους, με έντονες στάσιμες διαδικασίες ροής αίματος, ονομάζεται κιρσοί. Η ασθένεια επηρεάζει συχνά τα κάτω άκρα, αν και μπορεί να εντοπιστεί στο υπόλοιπο σώμα. Σύμφωνα με τη διεθνή ταξινόμηση ασθενειών της δέκατης αναθεώρησης του ICD 10, οι κιρσοί αποδίδουν τον κωδικό 183, ο οποίος περιλαμβάνει τέσσερις επικεφαλίδες που περιγράφουν διάφορες εκδηλώσεις της νόσου.
Πώς εμφανίστηκαν οι κιρσοί;
Οι πρώτες αναφορές για κιρσούς βρέθηκαν στους αρχαίους ελληνικούς πάπυρους. Η ιστορία και τα επιβεβαιωμένα επιστημονικά δεδομένα λένε ότι βρέθηκαν κιρσοί των κάτω άκρων στην αιγυπτιακή μούμια που βρέθηκε - μπορεί να υποστηριχθεί ότι η ασθένεια συνοδεύει την ανθρωπότητα καθ 'όλη τη διάρκεια της ύπαρξής της.
Εξαιρετικοί γιατροί - ο Αβικέννας, ο Ιπποκράτης, ο Γαληνός προσπάθησαν να θεραπεύσουν τους κιρσούς των κάτω άκρων. Τον δέκατο ένατο αιώνα, χρησιμοποιήθηκαν επώδυνες και τραυματικές μέθοδοι θεραπείας, οι οποίες συνίσταντο στην ανατομή των ιστών του μηρού και του κάτω ποδιού για τη βλάβη των σαφένων φλεβών, ακολουθούμενη από επίδεση. Κατανοήθηκε ότι με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να αποφευχθούν στάσιμες διαδικασίες ροής αίματος και οι κιρσοί θα εξαλειφθούν. Ωστόσο, οι μέθοδοι άφησαν φοβερά, εκτεταμένα σημάδια στο σώμα των ασθενών και συνέβαλαν σε βλάβη στα νεύρα, στις αρτηρίες και στη διαταραχή της λεμφικής ροής.
Λίγο αργότερα, η ιστορία της θεραπείας των κιρσών έλαβε θετική ανακάλυψη - το 1908, για πρώτη φορά, ένας μεταλλικός καθετήρας χρησιμοποιήθηκε ως μέσο ελάχιστης επεμβατικής επίδρασης στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων. Η ανακάλυψη της ακτινογραφίας κατέστησε δυνατή την πραγματοποίηση πιο ακριβών και αποτελεσματικών χειρουργικών επεμβάσεων για την εξάλειψη των κιρσών. Τώρα, όταν απαιτείται η σωστή διάγνωση και θεραπεία της νόσου, χρησιμοποιούνται σάρωση διπλής και τριπλής όψης, ισχυρά φάρμακα, θεραπεία με λέιζερ και σκληροθεραπεία. Η χειρουργική παρέμβαση χρησιμοποιείται μόνο σε περιπτώσεις όπου οι κιρσοί δεν μπορούν να εξαλειφθούν με φειδώ.
Οι κύριες αιτίες της νόσου
Οι κιρσοί είναι ένας μεγάλος κίνδυνος, η παθολογία έχει γίνει "νεότερη" - πριν, υπέφεραν κυρίως ηλικιωμένοι, τώρα διαγιγνώσκονται οι κιρσοί σε μικρούς ασθενείς, πολύ σπάνια στα παιδιά.
Αιτίες της νόσου:
- Γενετική προδιάθεση.
- Υπέρβαρο, υπέρβαρο, παχυσαρκία.
- Καθιστική αδρανής τρόπος ζωής.
- Ακατάλληλη διατροφή, κακή ποιότητα αίματος.
- Ταυτόχρονη νόσος του καρδιαγγειακού συστήματος.
- Επαγγελματική δραστηριότητα.
- Παρατεταμένη ορθοστασία, βαριά σωματική άσκηση.
- Εγκυμοσύνη και ορμονικές αλλαγές.
- Ατομικά χαρακτηριστικά της δομής του αγγειακού συστήματος.
- Παθολογικές συγγενείς ασθένειες.
- Φορώντας παπούτσια με τακούνια, στενά ρούχα.
- Θερμικές επεξεργασίες.
Οποιοσδήποτε από τους παραπάνω λόγους μπορεί να προκαλέσει την ανάπτυξη κιρσών, οι συνέπειες είναι επικίνδυνες, συμπεριλαμβανομένου του θανάτου.
Η δομή των φλεβικών αγγείων
Για να καταλάβετε τι προκαλεί τους κιρσούς των κάτω άκρων, πρέπει να έχετε μια ιδέα για τη δομή του αγγειακού συστήματος και τον μηχανισμό λειτουργίας του. Αντιπροσωπεύει το σύνολο των κύριων (βαθιών και επιφανειακών) και συνδετικών διάτρητων (επικοινωνούντων) φλεβών.
Η μικρή επιφανειακή φλέβα ξεκινά στην περιοχή του ποδιού, εκτείνεται κατά μήκος του πίσω μέρους του κάτω ποδιού, διακλαδίζεται κάτω από το γόνατο σε δύο κλάδους, συνδέεται με την popliteal φλέβα και τη βαθιά μηριαία φλέβα.
Μια μεγάλη επιφανειακή σαφηνώδης φλέβα σχηματίζεται στην περιοχή του αστραγάλου, περνάει κατά μήκος της επιφάνειας του κάτω ποδιού και της άρθρωσης του γόνατος και συνδέεται με τη μηριαία φλέβα. Οι βαθιές φλέβες βρίσκονται κατά μήκος των κλάδων των αρτηριών και ολόκληρο το φλεβικό σύστημα συνδέεται με διάτρητα αγγεία.
Με φυσιολογική ροή αίματος, το οξυγονωμένο αίμα ρέει απευθείας στην καρδιά και οι ειδικές φλεβικές βαλβίδες εμποδίζουν την αντίστροφη ροή. Οι κιρσοί των κάτω άκρων συνεπάγονται ισχυρή πίεση, η διάμετρος του φλεβικού αυλού αυξάνεται σημαντικά, οι βαλβίδες δεν αντιμετωπίζουν το έργο, εμφανίζεται παλινδρόμηση - αντίστροφη ροή αίματος. Η ακατάλληλη κυκλοφορία του αίματος προκαλεί υπερβολική διαστολή (τέντωμα) των αγγειακών τοιχωμάτων, αραίωση, φλεβική απόφραξη και στάση αίματος. Ως αποτέλεσμα - φούσκωμα, πρήξιμο των φλεβών, σχηματισμός κόμβων.
Συμπτώματα και κλινική παρουσίαση
Οι κιρσοί είναι σε θέση να προχωρήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε λανθάνουσα μορφή, τότε εμφανίζονται τα σημάδια:
- Ο σχηματισμός φλεβών αράχνης είναι μια συσσώρευση πλέγματος διασταλμένων μικρών φλεβών.
- Καλά καθορισμένο μοτίβο συμφόρησης φλεβών που προεξέχουν κάτω από το δέρμα.
- Ο σχηματισμός θέσεων συμπύκνωσης των αιμοφόρων αγγείων - κιρσοί με τη μορφή καλά διακριτών φυματίων στα πόδια.
- Μια αλλαγή στο φυσιολογικό χρώμα του δέρματος, εμφανίζεται κυάνωση, μαύρο χρώμα, το ανώτερο στρώμα (χόριο) αποκτά χαλαρή δομή.
- Αίσθημα πόνου, βάρος, διάταση και κόπωση των ποδιών, μειωμένη κινητικότητα, δυσκολία στο περπάτημα.
- Με τους κιρσούς των κάτω άκρων, είναι δυνατός ο σχηματισμός οίδημα των μαλακών ιστών.
Η αγνόηση της έγκαιρης θεραπείας οδηγεί σε σοβαρές και επικίνδυνες συνέπειες, όταν ένα άτομο μπορεί να θεραπευτεί μόνο με άμεση χειρουργική επέμβαση.
Ταξινόμηση ασθενειών
Οι κιρσοί σύμφωνα με το ICD 10 ταξινομούνται σε ασθένεια με έλκος, με φλεγμονή, με έλκος και φλεγμονή, όταν αυτά τα σημεία απουσιάζουν. Σύμφωνα με τη διεθνή ταξινόμηση χρόνιων φλεβικών παθήσεων, που δημιουργήθηκε το 1994, οι κιρσοί ταξινομούνται σε:
- Ενδοδερμική, τμηματική. Δεν παρατηρείται παθολογική φλεβική έκκριση.
- Τμηματική με αντίστροφη ροή αίματος, εμφανίζεται μέσω των επιφανειακών και διάτρητων φλεβών.
- Διανέμεται με αντίστροφη ροή αίματος μέσω επιφανειακών και διάτρητων φλεβών.
- Κιρσοί με αντίστροφη ροή αίματος μέσω των βαθιών φλεβών.
Είναι συνηθισμένο να διαιρείται η ασθένεια σύμφωνα με πρόσθετα σημεία της κλινικής εικόνας:
- Κατά την εξέταση ή την ψηλάφηση, δεν υπάρχουν συμπτώματα.
- Εκφράζονται οι δικτυωτές φλέβες.
- Υπάρχουν κιρσοί.
- Υπάρχει οίδημα των μαλακών ιστών.
- Παραβίαση του φυσιολογικού χρώματος του δέρματος.
- Αποκαλυπτική λιποδερματοσκλήρυνση.
- Υπάρχει ένα θεραπευμένο έλκος.
- Αποκαλύφθηκε ενεργό έλκος.
Τα συμπτώματα απουσιάζουν ή είναι υποκειμενικά (τα συναισθήματα του ασθενούς). Επιπλέον, οι κιρσοί ταξινομούνται για λόγους: συγγενείς, πρωτογενείς, δευτερογενείς, με άγνωστο παράγοντα που προκάλεσε την ανάπτυξη της νόσου.
Διάγνωση κιρσών
Ο κυρίαρχος τρόπος αναγνώρισης των κιρσών είναι η οπτική εξέταση και ψηλάφηση του ασθενούς. Προκειμένου να προσδιοριστεί προσεκτικά η σοβαρότητα της νόσου και να επιλέξετε τη σωστή θεραπεία, όταν μελετηθεί το ιατρικό ιστορικό και εφαρμοστεί ψηλάφηση, ο φλεβολόγος συνταγογραφεί:
- Ο πλήρης αριθμός αίματος είναι το κύριο πρότυπο για τον προσδιορισμό του αριθμού των ερυθρών αιμοσφαιρίων και του επιπέδου της αιμοσφαιρίνης. Σύμφωνα με την πήξη του αίματος, εξάγονται συμπεράσματα για τον βαθμό ανάπτυξης της νόσου και την προδιάθεση για θρόμβωση.
- Υπερηχογράφημα Doppler. Η μέθοδος συνίσταται στη διάγνωση υπερήχων της ταχύτητας και της κατεύθυνσης των σωματιδίων του αίματος. Αυτό σας επιτρέπει να καθορίσετε σε ποια κατεύθυνση πραγματοποιείται η ροή του αίματος, εάν έχει επαρκή ταχύτητα.
- Υπερηχητική αγνοσάρωση. Χρησιμοποιείται για οπτική εξέταση των αγγειακών τοιχωμάτων, τη δομή τους, την κατεύθυνση και την ταχύτητα ροής του αίματος σε πραγματικό χρόνο στην οθόνη του μηχανήματος υπερήχων.
- Πλειθυσμογραφία. Η διάγνωση βασίζεται στην ανίχνευση της ηλεκτρικής αντίστασης των ιστών των ποδιών. Με σωστή κυκλοφορία, η παράμετρος πρέπει να υποδεικνύει το κανονικό πρότυπο.
- Ρεοαγγειογραφικά διαγνωστικά. Με βάση τον προσδιορισμό του δείκτη πλήρωσης ιστού αίματος. Ο ρεογραφικός δείκτης βοηθά στον προσδιορισμό του σταδίου των κιρσών - αποζημίωση, αντιστάθμιση ή αποζημίωση.
Το ιστορικό της νόσου και η μελέτη της, λαμβάνοντας ολοκληρωμένα διαγνωστικά δεδομένα, επιτρέπουν στον γιατρό να επιλέξει τη μέθοδο θεραπείας.
Συντηρητική φαρμακευτική θεραπεία
Αυτή η μέθοδος θεραπείας περιλαμβάνει το διορισμό ειδικών φαρμάκων που έχουν θετική επίδραση στην πορεία της νόσου. Η συντηρητική θεραπεία των κιρσών είναι αποτελεσματική στα αρχικά στάδια, χρησιμοποιείται ως πρόσθετη μέθοδος θεραπείας στο σχηματισμό κόμβων, έλκη, έκζεμα.
Οι κύριες ομάδες φαρμάκων που συνταγογραφούνται είναι:
- Φλεβοτονικά και φλεβοπροστατευτικά. Τα βεντονικά φάρμακα είναι το πρότυπο, που συνεπάγεται συντηρητική θεραπεία. Προωθήστε την αποκατάσταση της δομής των αγγειακών τοιχωμάτων, ενισχύστε και τονώστε τα αιμοφόρα αγγεία.
- Μέσα για αποτελεσματική αραίωση του αίματος. Συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιοτικής σύνθεσης, το αίμα ρέει γρηγορότερα στις φλέβες, μειώνει τον κίνδυνο θρόμβων αίματος, αποκαθιστά την κανονική κυκλοφορία του αίματος και ανακουφίζει από τον πόνο.
- ΜΣΑΦ (αντιφλεγμονώδη φάρμακα). Εξαλείψτε τον πόνο, αποτρέψτε τις κράμπες, ανακουφίστε αποτελεσματικά τη φλεγμονή και το πρήξιμο.
Η συντηρητική θεραπεία βοηθά στην έγκαιρη παραπομπή σε φλεβολόγο, στο αρχικό στάδιο είναι δυνατόν να επηρεαστεί η σύνθεση του αίματος και η κατάσταση των αγγειακών τοιχωμάτων. Με σύνθετες μορφές της νόσου, απαιτούνται δραστικά μέτρα.
Θεραπεία με λέιζερ
Η θεραπεία με λέιζερ αναγνωρίζεται ως μια ήπια και λιγότερο τραυματική μέθοδος όταν οι κιρσοί των ποδιών απαιτούν θεραπεία ταξινομημένη σύμφωνα με τον κωδικό ICD 10 183. Η ιδέα της μεθόδου είναι να χρησιμοποιήσετε μια ακτίνα λέιζερ που επηρεάζει ενεργά τα αγγειακά τοιχώματα και προάγει την πρόσφυσή τους ΤοΈνα LED που συνδέεται με μια συσκευή λέιζερ εισάγεται στη φλέβα διαπερνώντας το δέρμα. Η δέσμη είναι επιλεκτική και δεν έχει καμία επίδραση στον παρακείμενο υγιή ιστό. Σημαντικά πλεονεκτήματα της θεραπείας με λέιζερ στη θεραπεία των κιρσών:
- Γρήγορο θετικό αποτέλεσμα.
- Απουσία πόνου και τραυματισμού.
- Σταθερό αποτέλεσμα, μακροχρόνια ύφεση.
- Αποκατάσταση της φυσιολογικής κυκλοφορίας του αίματος.
Αντενδείξεις για χρήση θα είναι τα παχιά ή πολύ αραιωμένα τοιχώματα των αγγείων, οι μεγάλοι φλεβικοί αυλοί, η εγκυμοσύνη, η ογκολογία και άλλες σοβαρές ταυτόχρονες ασθένειες.
Σκληροθεραπεία για κιρσούς
Η μέθοδος βασίζεται στην εισαγωγή στα αγγεία που επηρεάζονται από κιρσούς ειδικών υγρών ή παρασκευασμάτων αφρού - σκληρυντικών. Αντικαθιστούν τα ενδοθηλιακά κύτταρα με ινώδεις ιστούς. Για την εκτέλεση σκληροθεραπείας, χρησιμοποιούνται βελόνες, σύριγγες και σκληρυντικά.
Η τεχνική θεραπείας περιλαμβάνει τα ακόλουθα βήματα:
- διάτρηση μιας παθολογικής φλέβας.
- άντληση (αφαίρεση) όλου του αίματος από το αγγείο.
- χορήγηση σκλήρυνσης σκευάσματος.
- την επιβολή κατάλληλου επιδέσμου ή πλεκτής συμπίεσης.
Αυτή η μέθοδος δίνει ένα μόνιμο αποτέλεσμα. Η διαδικασία είναι ανώδυνη, η συγχώνευση των αγγειακών ιστών με τους κιρσούς είναι μια εναλλακτική λύση στη χειρουργική επέμβαση.
Εκτέλεση μιας επέμβασης
Ο πιο επώδυνος και τραυματικός τρόπος αντιμετώπισης των κιρσών είναι η χειρουργική επέμβαση. Οι ενδείξεις για τη διεξαγωγή θα είναι εκτεταμένες αγγειακές βλάβες, η παρουσία κιρσών, επικίνδυνες συνέπειες της νόσου, για παράδειγμα, οξεία θρομβοφλεβίτιδα.
Η φλεβεκτομή πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία, η παθολογική φλέβα απολινώνεται, γίνεται ο απαιτούμενος αριθμός τομών για να αφαιρεθεί και αφαιρείται. Η επέμβαση αναγνωρίζεται ως αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας, δείχνει το αποτέλεσμα σε ογδόντα τοις εκατό των περιπτώσεων. Αλλά η φλεβεκτομή έχει μια σειρά παρενεργειών: επιπλοκές τραυμάτων, τραύματα στους λεμφαδένες, σε ακραίες περιπτώσεις, με βλάβη στα βαθιά νεύρα, μπορεί να συμβεί ακινητοποίηση και αναπηρία.
Προκειμένου να αποφευχθούν επικίνδυνες επιπλοκές των κιρσών, οι οποίες εκδηλώνονται με: κόμβους, έλκη, αιμορραγία, φλεβοθρομβώσεις, πνευμονική εμβολή και άλλες σοβαρές συνέπειες, θα πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό στο αρχικό στάδιο των κιρσών!